Skip to main content

குழந்தையாய் நீ

 

சின்னஞ்சிறு விழிகளில் உலகம் காணும்

உன் சிரிப்பில் ஒளிந்திருக்கும் ஆனந்தம் யாவும்.

குறும்புப் பார்வையில் கேள்வி கேட்கும் பாவம்,

என் மனதை வருடும் ஒரு தூய ஞாபகம்.

வேகாத கையில் என் விரல் பற்றி நடக்கும்போது,

ஒரு குழந்தைபோல் உன் தயக்கம் தோன்றும் எனக்கு.

சின்னச் சின்ன ஆசைகள் நீ சொல்லும்போதும்,

அதை நிறைவேற்றத் துடிக்கும் என் மனது உனக்கு.

கோபம் கொண்டால் கன்னம் சிவக்கும் அந்த அழகு,

மழலை பேசில் கொஞ்சும் உன் சொற்கள் அமுது.

அறியாத உலகில் நீ தடுமாறும் போதெல்லாம்,

தாங்கும் கரங்களாய் நான் இருப்பேன் எப்போதுமே.

காலம் கரைந்தாலும் இந்த குழந்தை மனம் மாறாது,

உன் அன்பில் நான் கண்ட சொர்க்கம் வேறேது?

தாயாய், தோழியாய், சேயாய் நீயிருக்கும்போது,

என் வாழ்வின் அர்த்தம் நீயே, என் ஜோதி

Comments

Popular posts from this blog

Never Ever...

 

மணவாளன் இங்கே நானம்மா

மணவாளன் இங்கே நானம்மா, மங்கை என் அருகில் நிற்கையில் பூரிக்கும் மனம் நானம்மா. அவள் விழியசைவில் உலகமே அடங்கும், அவள் புன்னகையில் என் துயரங்கள் தொலையும். காதல் என்னும் கடலில் நாங்கள் இரு தோணிகள், ஒருவரை ஒருவர் தாங்கிடும் அன்புப் பிணைப்புகள். அவள் குரல் ஒரு தேனிசை என் செவிகளுக்கு, அவள் ஸ்பரிசம் ஒரு புது வாழ்வு என் நரம்புகளுக்கு. நாட்கள் நகரும், நம் காதல் வளர்ந்திடும், ஒருவருக்கொருவர் நிழலாகத் தொடர்ந்திடும். எந்தன் ராணி அவள், எந்தன் உலகம் அவள், அவள் அருகினில் நான் என்றும் ஓர் அரசன். மணவாளன் இங்கே நானம்மா, மனம் நிறைந்த காதலின் நாயகன் நானம்மா. இனி வாழ்வின் பாதையில் துணை நீயே, என்றென்றும் உனக்காக நான் ஒருவனே.

ஹப்பிள் தொலைநோக்கி

  விண்வெளியின் கண்ணென, பூமியின் சுழற்சியில் சுழன்று, ஹப்பிள் என்றொரு பெயர் தாங்கி, விண்வெளியில் மிதக்கிறாய். பார்வையால் பிரபஞ்சத்தின் கதவுகள் திறந்து, கோடான கோடி நட்சத்திரக் கூட்டங்களை, கலக்ஸிகளின் வண்ணமிகு சித்திரங்களை, நம் கண்முன் நிறுத்துகிறாய். ஆண்டுகள் பல கடந்தாலும், உன் கண்கள் ஓய்வதில்லை, தொலைதூரப் பயணங்களின் ரகசியங்களை, அறிவியலுக்கு அள்ளிக் கொடுக்கிறாய். பிரபஞ்சத்தின் ஆழம் காட்டி, அறிவின் பசிக்கு விருந்தளித்து, மனித குலத்தின் தேடலுக்கு, ஒளிவிளக்காய் இருக்கிறாய். ஹப்பிள் தொலைநோக்கியே, விண்வெளி நாயகனே, உன் பணி தொடரட்டும், புதிய அதிசயங்கள் பூக்கட்டும்!