மெல்ல நழுவிச் செல்கிறாய்,
சொல்லின் அழகைச் சொல்கிறாய்.
தங்க முனையின் வழியிலே,
தங்கு தடையின்றி ஒளிர்கிறாய்.
எழுதும் கையின் செல்லமே,
இதய ஓசையின் இல்லமே!
கருமை கொண்டு கரைகிறாய்,
கவிதையாக விரிகிறாய்.
பழைய காலம் பேசுகிறாய்,
புதிய கனவு பூசுகிறாய்.
நேர்த்தியான தோற்றத்தில்,
நேசம் கொள்ளும் ஆற்றலே!
மை உலராமல் காக்கிறாய்,
மனதின் பசியைப் போக்கிறாய்.
ஊற்றுப் பேனாவே உன்னாலே,
உலகம் எழுத்தில் வாழுமே!
Comments
Post a Comment