வானொலிப் பெட்டி

 

ஒளிர்ந்ததில்லை உன் முகம்,

ஆனாலும் ஒலித்தாய் என் செவிகளில்.

சொல்லாத கதைகள் பல சொன்னாய்,

உலகை என் அறைக்கே கொண்டு வந்தாய்.

பாடல் ஒன்று இசைத்தாய், இதமானது மனம்;

செய்தி ஒன்று சொன்னாய், அதிர்ந்தது நிஜம்.

நாடகம் ஒன்று கேட்டேன், கற்பனையில் மிதந்தேன்;

விளையாட்டு வர்ணனை கேட்டேன், அங்கேயே இருந்தேன்.

மழையாய் பொழிந்தாய் தகவல்கள் பல,

துணையாய் நின்றாய் தனிமையில் சில பல.

காலம் மாறியது, காட்சிகள் மறைந்தன,

ஆனாலும் உன் குரல் நினைவில் நிற்கின்றன.

ஒரு பெட்டிக்குள் அடங்கிய அற்புதம் நீ,

பலரின் வாழ்வில் ஒலித்த இன்பம் நீ.

இன்றும் கேட்கிறது ஒரு மெல்லிய கீதம்,

அது வானொலி தந்த இனிய நாதம்.