We are all running

The truth is, we are all running toward the inevitable—death. Yet, in our rush, we often forget to live. We chase success, approval, and fleeting pleasures, only to realize too late that time was the only real currency. Death is not the tragedy; an unlived life is. So, instead of just running, pause—breathe, love, and truly exist.

Comments

Never Ever...

மணவாளன் இங்கே நானம்மா

மணவாளன் இங்கே நானம்மா, மங்கை என் அருகில் நிற்கையில் பூரிக்கும் மனம் நானம்மா. அவள் விழியசைவில் உலகமே அடங்கும், அவள் புன்னகையில் என் துயரங்கள் தொலையும். காதல் என்னும் கடலில் நாங்கள் இரு தோணிகள், ஒருவரை ஒருவர் தாங்கிடும் அன்புப் பிணைப்புகள். அவள் குரல் ஒரு தேனிசை என் செவிகளுக்கு, அவள் ஸ்பரிசம் ஒரு புது வாழ்வு என் நரம்புகளுக்கு. நாட்கள் நகரும், நம் காதல் வளர்ந்திடும், ஒருவருக்கொருவர் நிழலாகத் தொடர்ந்திடும். எந்தன் ராணி அவள், எந்தன் உலகம் அவள், அவள் அருகினில் நான் என்றும் ஓர் அரசன். மணவாளன் இங்கே நானம்மா, மனம் நிறைந்த காதலின் நாயகன் நானம்மா. இனி வாழ்வின் பாதையில் துணை நீயே, என்றென்றும் உனக்காக நான் ஒருவனே.

What seems unfair to one may be balance to another

விசாலமான இப்பேரண்டத்தில், ஒருவருக்கு அநியாயமாகத் தோன்றுவது மற்றவருக்குச் சமநிலையாக இருக்கலாம்—எல்லாமே காலப்போக்கில் தத்தம் இடத்தை அடைகின்றன.

Perspective

Search This Blog