The Fear that Comes with Knowing

Once upon a time, women got pregnant and just trusted nature.
They didn’t have Google. No search results to warn them of every rare condition.
No videos showing complications. No statistics whispering worst-case scenarios.

Today, we know everything —
Every symptom. Every risk. Every possible “what if.”

And with that knowledge, we carry not just a child…
but the weight of constant fear.

We should be empowered by awareness.
But sometimes, too much awareness replaces joy with anxiety.

That’s the paradox:
The more we know… the less we feel peace.

Maybe the answer is balance —
Know enough to be cautious, but not enough to be consumed.
And above all, trust the process — just like our ancestors did.

Comments

Never Ever...

மணவாளன் இங்கே நானம்மா

மணவாளன் இங்கே நானம்மா, மங்கை என் அருகில் நிற்கையில் பூரிக்கும் மனம் நானம்மா. அவள் விழியசைவில் உலகமே அடங்கும், அவள் புன்னகையில் என் துயரங்கள் தொலையும். காதல் என்னும் கடலில் நாங்கள் இரு தோணிகள், ஒருவரை ஒருவர் தாங்கிடும் அன்புப் பிணைப்புகள். அவள் குரல் ஒரு தேனிசை என் செவிகளுக்கு, அவள் ஸ்பரிசம் ஒரு புது வாழ்வு என் நரம்புகளுக்கு. நாட்கள் நகரும், நம் காதல் வளர்ந்திடும், ஒருவருக்கொருவர் நிழலாகத் தொடர்ந்திடும். எந்தன் ராணி அவள், எந்தன் உலகம் அவள், அவள் அருகினில் நான் என்றும் ஓர் அரசன். மணவாளன் இங்கே நானம்மா, மனம் நிறைந்த காதலின் நாயகன் நானம்மா. இனி வாழ்வின் பாதையில் துணை நீயே, என்றென்றும் உனக்காக நான் ஒருவனே.

What seems unfair to one may be balance to another

விசாலமான இப்பேரண்டத்தில், ஒருவருக்கு அநியாயமாகத் தோன்றுவது மற்றவருக்குச் சமநிலையாக இருக்கலாம்—எல்லாமே காலப்போக்கில் தத்தம் இடத்தை அடைகின்றன.

Perspective

Search This Blog